KULÎKAMIN

Li rojeki biharê
Nav dile min kulilkek ve bû 
Min dil da mîrovekî delal
Ew gula min, kulilka min bû
Evîna min weki ava zelal bû
Û
Min ji wî ra her deran avan zelal ani.
Li çiyayên bilind
Li daristanên kesk
Li gulîstanen sor û li nav nehalen kûr
Û diday kulilka xwe.
Rojên derbaz bûn
Paşê kulîlka min gir bû
We demê gelek gir bû
Weqes gir bû ku
Kulîlka min, min nedît.
Wê demê min rasti fêm kir ki
Mîrov ji axê çebune
Eger tu pir av bidi, ew girdibe